Ο καθένας θα μπορούσε να έχει ένα ή δύο κυψέλες στην αυλή, στο μπαλκόνι, ή και μέσα στο σπίτι του, που εκτός από την γαλήνη που θα κερδίζει παρακολουθώντας τες, μπορείς να εξασφαλίσει και το μέλι της χρονιάς. Ένα παράθυρο στην φύση χωρίς πολλές απαιτήσεις.

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Γιατί επέλεξα να δοκιμάσω τις κυψέλες Dadant 10 πλαισίων

Μια πολύ ελπιδοφόρα προσπάθεια, καλή συνέχεια..


 από  http://give-bees-a-chance.blogspot.gr/2013/02/dadant-10.html
 
Αυτή την άνοιξη θα δοκιμάσω τις κυψέλες τύπου Dadant 10 πλαισίων, ένα σύστημα που για όσους δεν το γνωρίζουν είναι πολύ διαδεδομένο σε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες. Σήμερα θα προσπαθήσω να σας αναλύσω τους λόγους που με οδήγησαν στο να κάνω αυτή την επιλογή.

Οι πρώτες μου σκέψεις για την κυψέλη Dadant άρχισαν να διαμορφώνονται όταν είδα στο internet τις κυψέλες που χρησιμοποιούν αρκετοί Ευρωπαίοι μελισσοκόμοι. Στην αρχή προβληματίστηκα. Νόμιζα ότι δεν υπήρχαν άλλες κυψέλες παρά μόνο οι Langstroth. Άρχισα  να το ψάχνω περισσότερο και διάβαζα αρκετά πράγματα στο internet. Άνοιξα και πάλι τα μελισσοκομικά μου βιβλία και άρχισα να συνδυάζω κάποια πράγματα που είχα διαβάσει. Τότε ήταν που η ιδέα του να δοκιμάσω τις κυψέλες Dadant είχε αρχίσει να ενδυναμώνεται μέσα μου.

Για όσους δεν ξέρουν τίποτα για τις κυψέλες Dadant θα πρότεινα να ψάξουν λίγο παραπάνω στο internet. Εκεί θα βρουν πολλές πληροφορίες. Να πω μόνο ότι η κυψέλη Dadant έχει γονοθάλαμο ύψους 30 εκ., 6 εκ. πιο ψηλό από ότι η Langstroth (24 εκ.) με πλαίσιο γονοφωλιάς ύψους 28,5 εκ. αντί για 23 εκ. της Langstroth. Πάνω από αυτόν τον γονοθάλαμο χρησιμοποιούνται μισά πατώματα Dadant με ύψος πλαισίων 16 εκ. Δείτε και την φωτογραφία για να πάρετε μια ιδέα.



Θα σας παραθέσω μερικά αποσπάσματα από ορισμένα βιβλία που με προβλημάτισαν και πάνω στα οποία θα στηρίξω στη συνέχεια τους λόγους που με οδήγησαν στη κυψέλη Dadant.

Ξεκινάμε με το βιβλίο του Νικ. Ι. Νικολαΐδη «ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ, Σύγχρονες Μέθοδοι Εντατικής Εκμετάλλευσης», όπου στο κεφάλαιο Δ’, σελίδα 74 στην ενότητα «Κυψέλη με ψηλά κάθετα πλαίσια» διαβάζουμε:

Το ψηλό πλαίσιο επιτρέπει πράγματι στο μελίσσι να αναπτύξει φυσιολογικά το γόνο του και συνεπώς βοηθά στην ταχύτερη ανάπτυξη του σμήνους, ενώ τα πλαίσια της κυψέλης Langstroth είναι χαμηλά και εμποδίζουν την ταχεία ανάπτυξη του γόνου. Όσοι μεταχειρίστηκαν κιβέρτια, των οποίων οι διαστάσεις προσεγγίζουν αυτές που προτείνει ο κ. Μπαμπιώτης, θα παρατήρησαν πόσο γρήγορα αναπτύσσεται μέσα σε αυτά το σμήνος.

Λίγο παρακάτω στην ίδια σελίδα και στην ενότητα «Ποιο είναι το προτιμότερο σύστημα;» διαβάζουμε:

Η τάξη όμως των ερασιτεχνών ή όσοι δεν μπορούν να αφιερώσουν παρά λίγο χρόνο μόνο για την επίβλεψη των κυψελών τους, μπορούν να προτιμήσουν μία από τις δύο μεγαλύτερες κυψέλες, την «Τζάμπο» ή τη «Νταντάν».

Στη σελίδα 76 στην ενότητα «Επιχειρήματα υπέρ της μεγάλης κυψέλης» διαβάζουμε:
  • Όσο πλουσιότερη σε ανθοφορία είναι η περιοχή και όσο εντονότερη είναι η τάση για σμηνουργία τόσο μεγαλύτερη πρέπει να είναι η κυψέλη και κυρίως, αν λόγω άλλων ασχολιών του ή της απόστασης όπου βρίσκεται το μελισσοκομείο του, αδυνατεί ο μελισσοκόμος να επιβλέπει τις κυψέλες του, τουλάχιστον κατά δεκαπενθήμερο κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού.
  • Η μεγαλύτερη κυψέλη εξασφαλίζει καλύτερη διαχείμαση του σμήνους, γιατί το σμήνος είναι πιο πολυάριθμο και γιατί συνήθως λόγω του μεγέθους των πλαισίων περιέχει περισσότερο μέλι.
  • Η μεγάλη κυψέλη λόγω του μεγαλύτερου πλαισίου της εξασφαλίζει όλο τον απαιτούμενο χώρο για το γόνο και της πιο γόνιμης βασίλισσας και επιτρέπει την πιο άνετη και ανεμπόδιστη ανάπτυξη του μελισσιού, χωρίς την επίβλεψη του μελισσοκόμου.

Στο κεφάλαιο Θ’, σελίδα 151 στην ενότητα «Αποσυμφόρηση με τη μέθοδο του Γ. Ντέμουθ ή μέθοδο της «τροφαποθήκης» διαβάζουμε:

Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, τέθηκε σε εφαρμογή η χρησιμοποίηση όλο το έτος, ως εμβρυοθαλάμου, δύο πατωμάτων μεγέθους «Στάνταρτ» αντί ενός. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα προς την «τροφαποθήκη», μέθοδος η οποία –όπως γράφει ο Ε. Ρουστ στο σύγγραμμά του «ABC και XYZ της Μελισσοκομίας»- έφερε αναστάτωση στη σύγχρονη μελισσοκομία. Ιδού τι λέει ακόμη για αυτήν:
«Η μέθοδος αυτή είναι το κλειδί το οποίο ανοίγει τη θύρα της επιτυχίας. Δεν είναι μόνο ένα σύστημα προς εξοικονόμηση χρόνου, αλλά συντελεί στη σημαντική ελάττωση των χειμερινών απωλειών και εξασφαλίζει το μελισσοκόμο από την αποτυχία της σοδειάς».
Τα λεγόμενα αυτά του Ε. Ρουτ δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, εφόσον προέρχονται από τέτοια αυθεντία. Εντούτοις, η μέθοδος δεν μπορεί να εφαρμοστεί εύκολα, όχι για λόγους τεχνικούς, αλλά γιατί προσκόπτει σε ένα σοβαρό ανθρώπινο ελάττωμα, την απληστία, από την οποία πολύ λίγοι από εμάς είναι απαλλαγμένοι. Η μέθοδος της τροφαποθήκης απαιτεί να αφήσουμε επάνω σε κάθε κυψέλη μας ένα ολόκληρο πάτωμα με μέλι για τη διαχείμαση και την καλή εαρινή ανάπτυξη των μελισσιών. Και διερωτώμαι αν υπάρχουν, άραγε, Έλληνες μελισσοκόμοι που θα είχαν το ψυχικό σθένος να το κάνουν, τη στιγμή που πολλοί από εμάς τρυγούν όχι μόνο τις αποθήκες αλλά και από τα κάτω πατώματα, όσο μπορούν. Όλοι μας γνωρίζουμε πολύ καλά και το τονίζουμε κατά κόρον στις μεταξύ μας συνομιλίες ότι όταν το μελίσσι έχει αφθονία μελιού όλο το χρόνο, είναι διαρκώς πολυπληθές, διαχειμάζει καλά, έχει αλματώδη ανάπτυξη κατά την άνοιξη και αποδίδει καλή σοδειά. Και όμως, οι περισσότεροι από εμάς αφήνουμε τόσο λίγο μέλι προς διαχείμαση, ώστε πολλά μελίσσια ούτε να ξεχειμωνιάσουν δεν μπορούν και ψοφούν κατά το χειμώνα ή αρχές της άνοιξης! Ένας Αμερικανός μελισσοκόμος είπε κάποτε το εξής χαρακτηριστικό:
«Τη στιγμή που ο μελισσοκόμος αποφασίζει να κρατήσει για τη διαχείμαση της κάθε κυψέλης του ένα μεγάλο πάτωμα γεμάτο με μέλι, ένας νέος μελισσοκόμος γεννιέται».
Συνεχίζουμε με το βιβλίο του Βασίλη Δ. Λιάκου «ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ», όπου στις σελίδες 274-276, στην ενότητα «Παραλλαγή με μεγάλο και μικρό πάτωμα ως γονοφωλιά», διαβάζουμε:

«Αντί για δύο ισομεγέθη μεγάλα πατώματα ως γονοφωλιά, είναι δυνατό να χρησιμοποιηθούν ένα μεγάλο και ένα μικρό πάτωμα. Ως μελιτοθάλαμοι είναι δυνατό να χρησιμοποιηθούν μικρά ή και μεγάλα πατώματα. Απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή είναι η ύπαρξη κινητού πυθμένα, ώστε να είναι δυνατή η αναστροφή των πατωμάτων. Με τους κατάλληλους χειρισμούς το μελίσσι βρίσκεται, στο τέλος του φθινοπώρου, με το μεγάλο πάτωμα από κάτω και το μικρό από επάνω γεμάτο μέλι και στην κατάσταση αυτή διαχειμάζει.»
Και λίγο παρακάτω στην ίδια ενότητα:

«Πιστεύουμε ότι η παραλλαγή αυτή, ταιριάζει περισσότερο με το ξηροθερμικό κλίμα της χώρας μας και ιδιαίτερα σε περιοχές με μικρές σε ένταση και διάρκεια χρόνου μελιτοφορίες. Πλεονεκτεί στο ότι επιτρέπει την ταχύτερη αναδιοργάνωση της γονοφωλιάς μετά από κάθε αναστροφή, επειδή ο όγκος της είναι μικρότερος. Η χρήση μισών πατωμάτων ως μελιτοθαλάμων δεν απαιτεί βασιλικό διάφραγμα και διευκολύνει την εργασία του μελισσιού. Επιτρέπει γρήγορο γέμισμα των μελιτοθαλάμων, ακόμη και όταν η μελιτοφορία είναι περιορισμένη, ώστε να μπορούν να τρυγηθούν πρώιμα και να επανατοποθετηθούν.Η χρήση δύο γονοθαλάμων όλο το χρόνο πρέπει να γενικευτεί. Χάρη στον άφθονο διαθέσιμο χώρο για ωοτοκία ο συνωστισμός, η υπερθέρμανση και γενικά μη ισορροπημένες καταστάσεις, που ευνοούν πιθανή σμηνουργία ελέγχονται ευκολότερα. Επιπλέον απλοποιεί τον έλεγχο της Αμερικάνικης σηψιγονίας, δεδομένου ότι στην περίπτωση που χρησιμοποιούνται βασιλικά διαφράγματα, δε θα βρεθούν πλαίσια με μολυσμένο γόνο αλλού εκτός από τη γονοφωλιά. Ακόμη περιορίζει στο ελάχιστο τους ελέγχους σε ότι αφορά τις προμήθειες του χειμώνα, δεδομένου ότι το επάνω πάτωμα προς το τέλος της μελιτοφορίας γεμίζει με καλής ποιότητας σφραγισμένο μέλι, ενώ στο κάτω αποθηκεύονται σημαντικές ποσότητες γύρης. Η παρουσία επαρκών αποθεμάτων όλο το χρόνο εξασφαλίζει ασφαλή διαχείμαση, ταχεία ανάπτυξη την άνοιξη και επίτευξη καλής σοδειάς ακόμη και σε κακές χρονιές. Η ποσότητα του μελιού που παράγεται με αυτή τη μέθοδο, ιδιαίτερα τις κακές χρονιές, ξεπερνά σημαντικά την ποσότητα που συλλέγεται με το σύστημα του ενός γονοθαλάμου. Ακόμη το σύστημα πλεονεκτεί στο ότι δεν χρειάζεται τόσο συχνή παρακολούθηση του μελισσοκομείου από τον μελισσοκόμο, γεγονός που του επιτρέπει να εργάζεται με μεγαλύτερο αριθμό μελισσιών. Δυστυχώς μικρός μόνο αριθμός Ελλήνων μελισσοκόμων έχει δεχτεί ότι είναι απόλυτα αναγκαίο να αφήνει στα μελίσσια του έστω ένα μικρό πάτωμα με μέλι για να διαχειμάσουν σωστά και να αναπτυχθούν πρώιμα την άνοιξη. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι είναι υπερβολή και σπατάλη να παραμένει τόσο μεγάλη ποσότητα μελιού για διαχείμαση στο μελίσσι.»
Τέλος ενδιαφέρον έχει στο βιβλίο του Θανάση Μπίκου «ΜΑΝΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ», το κεφάλαιο 17, «8άρα κυψέλη», σελίδες 101-112. Όλο το κεφάλαιο αναφέρεται στα πλεονεκτήματα της κάθετης ανάπτυξης του μελισσιού. Ενδεικτικά μπορώ να αναφέρω τα παρακάτω αποσπάσματα:

Θα ξεκινήσουμε από το σχήμα, το φυσικό πάντα, που παίρνει ένα σμάρι, που «δένει» σε ένα κλαδί δέντρου. Είναι ακριβώς αυτό το σχήμα, που παίρνει ένα σμήνος όταν εγκαθίσταται σ’ έναν οποιονδήποτε χώρο και αρχίζει να χτίζει φυσικές κηρήθρες. Ακόμη παραπέρα, έχει ποτέ αναρωτηθεί κανείς, γιατί θεωρείται και είναι το κοφίνι Χαλκιδικής ιδανικό για πρωΐμηση και παραγωγή σμαριών και για το λόγο αυτό, ακόμη και σήμερα, συντηρείται ένας αφύσικα μεγάλος αριθμός κοφινιών στη μελισσομάννα αυτή της χώρας μας, που δε μπόρεσε η Στάνταρτ να τα εκτοπίσει; Μήπως το σχήμα του κοφινιού αυτού ή ίσως και αυτό, που υποχρεώνει – αναγκάζει το μελίσσι, μέσα σε αυτό, να διαμορφώνεται σε μια «ωοειδή καμινάδα», το βολεύει ν’ αναπτυχθεί και ταυτόχρονα ν’ αναπτύξει ταχύτερα τις ικανότητές του, συντελώντας στην υποβοήθηση της οργάνωσης των πάντων μέσα στην κοινωνία;
Και λίγο παρακάτω στο ίδιο κεφάλαιο συνεχίζει:

Βέβαια δεν προτείνουμε την αλλαγή της κυψέλης μας με κοφίνια, αλλά τον εντοπισμό των πλεονεκτημάτων του κοφινιού και τη μεταφορά αυτών των πλεονεκτημάτων στις κυψέλες για μια σωστή εξέλιξή τους.
 Δείτε και το χαρακτηριστικό σκίτσο από το βιβλίο του κυρίου Μπίκου, γιατί μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις:



Μετά από όλα αυτά, και αφού προβληματίστηκα αρκετά, αποφάσισα να δοκιμάσω τις κυψέλες Dadant 10 πλαισίων γιατί πιστεύω ότι είναι ο συνδυασμός όλων όσων παρέθεσα παραπάνω στα αποσπάσματα των βιβλίων. Ειδικότερα:


  • Η κυψέλη Dadant συνδυάζει τα πλεονεκτήματα της μεθόδου τροφαποθήκης με 2 μεγάλα πατώματα Langstoth ή ενός μεγάλου πατώματος κι ενός μισού και τα πλεονεκτήματα της κάθετης ανάπτυξης σε μεγάλα πλαίσια. Από όσα σας παρέθεσα στα αποσπάσματα, θεωρώ ότι ακόμα και χωρίς κυψέλες Dadant η μέθοδος της τροφαποθήκης είναι κάτι που πρέπει να προσπαθήσει να εφαρμόσει κάθε Έλληνας μελισσοκόμος.
  • Μια και είμαι ερασιτέχνης και δουλεύω όλη την εβδομάδα, δεν μπορώ να κάνω συχνές επισκέψεις στο μελισσοκομείο μου. Μπορώ να πηγαίνω στην καλύτερη περίπτωση κάθε σαββατοκύριακο τώρα που είναι κοντά, και 1 ή 2 φορές κάθε μήνα όταν τα μεταφέρω στις μελιτοφορίες που επιθυμώ το καλοκαίρι. Άρα τα μεγάλα πλαίσια και ο μεγάλος χώρος της γονοφωλιάς της κυψέλης Dadant θεωρώ ότι λειτουργούν υπέρ μου.
  • Είμαι ερασιτέχνης μελισσοκόμος και δεν χρειάζεται να αντικαταστήσω το εξοπλισμό μου, άρα μπορώ πιο εύκολα από κάποιον επαγγελματία να κάνω το πείραμα, μια και ακόμα κι αν όλα πάνε στραβά δεν έχω να χάσω πολλά πράγματα. Δεν ζω από την μελισσοκομία (προς το παρόν τουλάχιστον), αλλά είναι το χόμπι μου. Θέλω πριν προχωρήσω σε κάτι πιο επαγγελματικό να έχω δοκιμάσει κάποια πράγματα, και οι κυψέλες Dadant είναι ένα από αυτά.
  • Οι κυψέλες Dadant που έχω παραγγείλει θα έχουν μισά πατώματα Dadant για αποθήκες μελιού με δεύτερη είσοδο και μεσοκάπακο και καπάκι παλαιού τύπου. Είναι πράγματα που επίσης θέλω να δοκιμάσω και είναι από μόνα τους θέματα για το οποία θα κάνω ιδιαίτερες αναρτήσεις στο μέλλον.

Για να μη σας κουράσω άλλο, δε θα αναφερθώ τώρα στα προβλήματα που συνάντησα όταν αποφάσισα να αγοράσω και να δοκιμάσω τις κυψέλες Dadant, ούτε στους προβληματισμούς μου σχετικά με τους χειρισμούς. Θα αναφερθώ σε αυτά σε μελλοντικές μου αναρτήσεις. 







Ένα μήνα με τις κυψέλες Dadant

Όπως σας έχω πει σε παλιότερες αναρτήσεις, εκτός από τις κυψέλες Langstroth, έχω πάρει και μερικές  κυψέλες Dadant για να τις δοκιμάσω από φέτος και να δω στην πράξη τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα από τη χρήση τους.

Κυψέλη Dadant

Πέρασε κιόλας ένας μήνας από τη στιγμή που τις εισήγαγα στο μελισσοκομείο μου και μπορώ να σας γράψω μερικά πράγματα από την μέχρι τώρα χρήση τους.

Ας ξεκινήσουμε με το κατασκευαστικό κομμάτι και στη συνέχεια θα αναφερθώ και στην ανάπτυξη των μελισσιών. Όπως θα παρατηρήσετε στη φωτογραφία, οι κυψέλες Dadant είναι με καπάκι παλαιού τύπου, το οποίο είναι επίτηδες πιο ψηλό από το κανονικό, ώστε να έχει αρκετό ύψος πάνω από το μεσοκάπακο και να χωράει τροφές ή κάποιο τροφοδότη. Είναι κάτι που με βολεύει πάρα πολύ, γιατί έχουμε συνηθίσει τα καπάκια τύπου Αυστραλίας και τον κενό χώρο που έχουν πάνω από τα πλαίσια. Αν το εξωτερικό καπάκι δεν είχε αυτόν τον χώρο εσωτερικά, θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω ένα μισό πάτωμα, όπως κάνουν στο εξωτερικό.



Όπως σας είχα γράψει και στην ανάρτηση για την αγορά των παραφυάδων από τον μελισσοκόμο Δημήτρη Ασημακόπουλο, οι κυψέλες dadant που αγόρασα έχουν ένα πρόβλημα: το μήκος τους είναι μικρότερο 1 cm από ότι οι κυψέλες langstroth, οπότε τα πλαίσια των dadant είναι 1 πόντο περίπου  πιο στενά από τα αντίστοιχα των langstroth. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορώ να χρησιμοποιήσω πλαίσια από κυψέλες langstroth στις κυψέλες dadant.

Όταν έκανα την παραγγελία δεν είχα καταλάβει από τη συνεννόηση με τον κατασκευαστή ότι θα υπήρχε αυτό το πρόβλημα. Θεωρώ ότι είναι λάθος και είναι κάτι που πρέπει να προσέξετε αν πάρετε κυψέλες dadant. Σίγουρα στο μέλλον θα προσέξω ώστε οι νέες κυψέλες dadant που θα αγοράσω να έχουν απόλυτη συμβατότητα με τα μεγέθη των πλαισίων και όλων των υπόλοιπων τμημάτων των κυψελών langstroth.

Το εξωτερικό καπάκι, επειδή ήταν κατασκευασμένο ώστε να χωράει και σε κυψέλη Langstroth, άφηνε εσωτερικά αρκετό κενό, οπότε οι μέλισσες μπορούσαν να βγουν, κάτι που δεν είναι ασφαλές κατά την μεταφορά. Ύστερα από συνεννόηση με τον κατασκευαστή, μου έφτιαξε μεσοκάπακα με σήτα, ώστε να μπορώ να τα χρησιμοποιώ κατά την μεταφορά για να μην σκάνε από την ζέστη τα μελίσσια. Από την μεριά μου, έβαλα εσωτερικά πηχάκια, ώστε να κλείσει το κενό και να μην μπορούν πλέον να βγαίνουν οι μέλισσες από το καπάκι, ανεξάρτητα αν έχω εσωτερικά μεσοκάπακο ή όχι.

Η γρίλια εξαερισμού είχε μετατραπεί σε έξτρα είσοδο μπρος και πίσω.

Αργότερα, όταν είχα ήδη βάλει τις μέλισσες μέσα στις κυψέλες, ανακάλυψα ότι η πάνω γρίλια εξαερισμού ήταν αρκετά μεγάλη και επίσης χώραγαν οι μέλισσες. Είχαν κάνει την γρίλια εξαερισμού είσοδο, οπότε αναγκάστηκα να βάλω εξωτερικά μεταλλική σήτα μπρος και πίσω. Εσωτερικά δεν μπορούσα να βάλω την σήτα, γιατί το πηχάκι που είχα βάλει για να μην έχει κενό με εμπόδιζε.


Ας περάσουμε τώρα στην ανάπτυξη των μελισσιών. Φέτος αποφάσισα να δοκιμάσω έξι κυψέλες dadant. Τα μελίσσια μπήκαν στις κυψέλες τινάζοντας όλο τον πληθυσμό από δυνατά δεκάρια μελίσσια στην νέα τους κυψέλη. Κάθε κυψέλη είχε μέσα 10 συρματωμένα πλαίσια με φύλλα κηρήθρας. Κάθε μελίσσι θα άρχιζε να χτίζει από την αρχή το νέο του σπίτι.



Όπως βλέπετε και στη φωτογραφία, δεν μπορούσα να βρω στην Ελλάδα φύλλα κηρήθρας με μέγεθος dadant για τα πλαίσια του γονοθαλάμου. Αναγκαστικά λοιπόν προσάρμοσα φύλλα κηρήθρας για Langstroth με την ελπίδα ότι θα μου χτίσουν το υπόλοιπο κομμάτι σιγά - σιγά.

Όπως ήταν αναμενόμενο οι μέλισσες άρχισαν αμέσως να χτίζουν το νέο τους σπίτι. Τις βοηθώ μέχρι και σήμερα με τροφοδότηση ενός λίτρου σιροπιού 1:1 σε κάθε επιθεώρηση, μία φορά την εβδομάδα περίπου.

Αρχίζοντας να χτίζουν το νέο τους σπίτι!

Αποθηκεύοντας τροφές στη φρεσκοχτισμένη κηρήθρα.

Μέσα σε ένα μήνα παρατηρώ ότι πρώτα χτίζουν τη μία άκρη του πλαισίου και μετά προχωρούν προς την άλλη πλευρά. Σε κάθε επιθεώρηση αλλάζω τον προσανατολισμό των πλαισίων ώστε να τις αναγκάσω να το χτίσουν από άκρη σε άκρη.

Πλαίσιο από την κεντρική περιοχή του γόνου. Έχουν αρχίσει να χτίζουν και το τμήμα που δεν είχε φύλλο κηρήθρας.

Πολύ ωραίο χτίσιμο και πολύ καλή γέννα από τη βασίλισσα.






Όπως βλέπετε και από τις φωτογραφίες, η ανάπτυξη των μελισσιών είναι αρκετά καλή, αν λάβουμε υπόψη και το σοκ που δέχτηκαν την πρώτη εβδομάδα, μετά το τίναγμα όλου του πληθυσμού σε νέες κυψέλες με άκτιστα πλαίσια.

Κατάφεραν πολύ γρήγορα να ανακάμψουν, να κτίσουν νέες κηρήθρες και τώρα πια να έχουν χώρο για αποθήκευση τροφών και χώρο για να γεννήσει η βασίλισσα και να αναπτυχθεί το μελίσσι. Θα προτιμούσα να έχω φύλλα κηρήθρας για τα πλαίσια του γονοθαλάμου των dadand. Πιστεύω ότι θα τα έκτιζαν καλύτερα και θα έφταναν πιο γρήγορα μέχρι κάτω, κάτι που ελπίζω να γίνει το αμέσως επόμενο διάστημα.

Περιμένω τις επόμενες εβδομάδες να αναπτυχθούν ακόμη περισσότερο και να φτάσω γρήγορα στο σημείο να προσθέσω το πρώτο μισό πάτωμα dadant από πάνω από τον γονοθάλαμο.

Όπως και να έχει, θα σας κρατώ ενήμερους για την εξέλιξη των κυψελών dadant στο μελισσοκομείο μου με μελλοντικές μου αναρτήσεις.

Καλό μήνα!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια: